Posts Tagged ‘ ecologie ’

Avatarbos

Een van de laatste films die we in de filmzaal hebben gezien was Avatar van James Cameron. In 3D zowaar, dat moest wel. Toegegeven, het was een visueel spektakel van begin tot eind. Wat dat betreft heb ik genoten. Het verhaaltje op zich vond ik een pak minder boeiend. Aan al dat opgefokte machogedoe heb ik niet meteen een boodschap. Het verbaast me nog altijd dat de man, zo beweert men toch, jarenlang aan het scenario gesleuteld heeft. Ik blijf het een pover resultaat vinden.

Ondertussen is Cameron uiteraard nog rijker geworden dan hij na het succes van Titanic al was. Zo rijk dat hij met zijn vermogen nuttige dingen wil doen. Zoals werelwijd 1 miljoen bomen planten bijvoorbeeld. Het is vooral een kwestie van de daad bij het woord te voegen. Een mooi voornemen waarvoor ik de man best wil vergeven voor zijn slappe vertelsels.

Het strafste van de zaak is dat Cameron en filmmaatschappij 20th Century Fox nu blijkbaar dat voornemen werkelijk gaan uitvoeren. Zo zal hij in samenwerking met de Vereniging voor Bos in Vlaanderen de actie 1 miljoen bomen steunen met 10.000 bomen. Die bomen zullen geplant worden in twee bossen, een in Tongeren, het andere in Waasmunster. Dat moet volgende lente gebeuren.

Zo zie je maar dat het niet gaat om beloftes, maar om daden. Geen avatar (verschijningsvorm) van een bos, maar een echt bos, dat hebben we nodig. Joke Schauvliege, Vlaams minister van Leefmilieu en Natuur, belooft ons al jaren meer bossen. De realiteit is dat er de laatste jaren vooral bos verdwenen is in Vlaanderen. Er is geen verbetering op komst. Zelfs met die duizenden avatarbomen zal Schauvliege haar doelstellingen nog lang niet halen.

Tijdens de biodiversiteitstop in Nagoya beloofde  ze wel 10 miljoen euro om de ontbossing van de regenwouden tegen te gaan. Hadden we die niet beter in eigen land gebruikt? Laat Cameron en andere beroemdheden de regenwouden maar redden.

2010
11/18
CATEGORY
milieu
samenleving
Plaats een reactie

Blij worden van Electrabrol

Afgelopen zaterdag was ik ’s morgens in één klap goedgeluimd. Uit een studie van de Creg (Commissie voor de Regulering van Elektriciteit en Gas) blijkt Electrabel ruim een miljard (!!!) euro aan CO2 emissierechten (gratis verkregen, kan iemand me dát eens uitleggen!) aangerekend te hebben aan bedrijven. Ik was op slag blij dat ik daar geen klant meer ben. En het is alweer een reden voor degenen die wel klant zijn om Electrabel/Suez te laten vallen als een baksteen.

Veel bedrijven hebben grote hoeveelheden energie nodig en zijn daardoor afhankelijk van Electrabel, tot op heden de enige speler op de markt die aan die vraag kan voldoen. Electrabel profiteert dus schandelijk van die situatie. De enige reden waarom Electrabel die emissierechten niet doorrekent aan hun particuliere klanten is pure schrik. Steeds meer mensen schakelen over naar een degelijke energieleverancier met een gezonde visie op ondernemen, klantvriendelijkheid en niet te vergeten ons milieu. Gelijk hebben ze! Er zijn ondertussen genoeg spelers op de (particuliere) markt om de hegemonie van Electrabel te kraken. Laten we dat dan maar doen ook.

Wie voor groene stroom kiest, kan terecht bij Greenpeace om de juiste keuze te maken! Omdat Pixie en ik met gas verwarmen hebben we Lampiris gekozen vanwege hun volledig groene aanbod (Ecopower en Wase wind leveren enkel elektriciteit).

Ik sluit me dus volledig aan bij wat Matthias Van Wijnendaele zegt:

Electrabel is niet groen, niet democratisch en niet goed voor de Belgische economie. Het is jouw beslissing!

2008
05/22
CATEGORY
milieu
Plaats een reactie

Low Impact Man uit de startblokken

Na een fijn feestje is Low Impact Man begonnen aan een moedige poging om zijn ecologische voetafdruk te beperken tot een formaat waar we allemaal recht op hebben. Ter info: dat is zowat 1,6 hectare — de gemiddelde Belg soupeert zomaar eventjes 5,6 hectare op. Op zijn blog houdt L.I.M. supporters en andere geïnteresseerden op de hoogte. Met de nodige media-aandacht heeft hij vorige week zijn nobel project in gang gezet. Daarbij plaatst de man zelf al heel wat vraagtekens. En terecht. De media halen er vooral de sappige details uit en gaan enigzins voorbij aan het achterliggende grote verhaal. En dat is een zorgwekkend verhaal dat simpelweg te weinig aandacht krijgt.

Zoals L.I.M. zelf aangeeft is het reduceren van onze voetafdruk slechts een kleine stap. En net daar wringt het schoentje. Alle oplossingen — of beter gezegd, alle stappen in de goede richting — om de aarde te redden hebben die eigenschap. Het lijkt telkens maar een druppel op een hete plaat en bijgevolg niet erg nuttig. Het tegendeel is echter waar. Elke beetje helpt en is broodnodig. Onze huidige samenleving zit veel te complex in elkaar om een mirakeloplossing mogelijk te maken. Niemand kan de machinaties van onze maatschappij zomaar aanpassen. Daar is zelfs honderd dagen politieke moed kansloos tegen. Er bestaan te veel complexe systemen die te lang bestaan en op korte termijn winst opleveren, dat het onmogelijk lijkt om het tij te keren.

Het pijnpunt in de hele zaak is dat we zo gewoon zijn om ten koste van onze leefomgeving winst te maken, dat we niet meer door hebben dat het ons in werkelijkheid veel meer kost dan het opbrengt. We zijn vreemd genoeg jarenlang — eeuwenlang zelfs — zo naïef geweest te geloven dat er zoiets als economische groei bestaat. Die bestaat enkel dankzij het verval van het milieu. Velen van ons beseffen dat ondertussen wel. Er bestaan zelfs economen die van die wetenschap doordrongen zijn. Zo pleit Roefie Heuting al jaren om het BNP (Bruto Nationaal Product) te vervangen door het DNI (Duurzaam Nationaal Inkomen). Ik durf echter te betwijfelen of Heuting dat zelf nog zal meemaken

Een mens zou van minder neerslachtig worden. En net daarom is een initiatief als dit een welkome opsteker. Voor de mensen die iets voor ons klimaat willen doen, is het alvast een hart onder de riem. In voel me al veel minder alleen. Uiteindelijk moet de mentaliteit van de mensen veranderen. Een goed voorbeeld kan soms wonderen doen.

Bedankt Low Impact Man!

2008
05/06
CATEGORY
media
milieu
samenleving
technologie
wetenschap
Plaats een reactie

Batibouw duurzaam?

Batibouw 2008

Het thema van Batibouw mag dan wel duurzaam bouwen zijn, op de beurs is daar niet zo veel van te merken. Natuurlijk, er zijn heel wat duurzame zaken te vinden in de zalen met energiesystemen. Maar eerlijk gezegd ligt dat meer aan de EPB normen dan wat anders. Want zonder die duurzame systemen kom je er gewoon niet. Die regelgeving heeft dus gezorgd voor de opmars van die producten. Energie wordt bovendien steeds duurder en dat voelen de bouwers in hun portemonnee. Vooral de mogelijke besparing die je kan halen geldt als verkoopsargument bij die systemen, niet dat ze zo duurzaam of goed voor het milieu zijn. Maar goed, die systemen zijn wel duurzaam.

Verder is het behoorlijk zoeken naar duurzaamheid. In zowat elke zaal staan verschillende spa’s, grote bubbelbaden die vooral veel water en energie vergen en een puur luxeartikel zijn. Voor de keukens en badkamers staat luxe nog altijd centraal. Met de waterbesparende sproeiers heb je het wel gehad wat duurzaamheid betreft. Zelfs bij de houtproducten wordt nauwelijks gewezen op duurzaamheid. Komt het hout echt niet uit duurzaam beheerde bossen? Of maakt het de producenten en leveranciers echt niet uit waar het hout vandaan komt. Waarom spelen de meeste standhouders niet of nauwelijks in op het thema van de beurs? Zijn ze misschien bang om potentiële klanten af te schrikken met een positief imago? Of zijn ze gewoon echt niet duurzaam bezig?

Jammer dat ik pas op het eind van de rit in de patio terecht ben gekomen, waar onder andere Vibe, Passiefhuisplatform en Casa Calida hun stek hadden. Daar kon je een gids vinden die je naar de duurzame bedrijven op de beurs loodst. Dus wie weet heb ik ze gewoon gemist. Hoe dan ook blijft het feit dat je goed moest zoeken. Dat kan toch niet de bedoeling zijn bij het thema van een beurs.

2008
03/07
CATEGORY
architectuur
milieu
2 reacties

Gokken met bouwgrond

Het grote probleem met bouwvoorschriften en ruimtelijke ordening is dat er geen duidelijke wetgeving is. Er zijn veel voorschriften en regels die van streek tot streek, van dorp tot dorp en zelfs van kavel tot kavel compleet verschillen. Die regels zijn gemaakt op maat van een verouderde visie op ruimtelijke ordening en op maat van doorsnee architectuur. Die regels zijn niet gestoeld op ecologische waarden maar op esthetische normen. Waarom stipuleren die bouwvoorschriften anders het gebruikte materiaal (vaak bepaald niet ecologisch), de dakvorm (idem) tot zelfs de kleur (idem)?

Wil je van die voorschriften afwijken, dan kan dat in principe wel. ‘Dus,’ redeneren de opstellers van die bouwvoorschriften, ‘dan maken we daar maar doorsnee voorschriften van met een persoonlijk tintje zodat onze burgemeester het wel ziet zitten. Wie wat anders wil bouwen moet dan maar een aanvraag tot afwijking indienen.’ Groot probleem is dat je als bouwer nooit weet waar je gaat uitkomen. En je weet ook nooit hoeveel tijd, geld en inspanning het je zal kosten.

Niemand wil de kandidaatbouwer bij de aankoop van een grond zelfs enige belofte doen, laat staan informeren over de haalbaarheid van afwijkingen. Het is telkens afhankelijk van zo veel factoren dat er geen lijn in te trekken valt. Je moet het geval per geval bekijken. En dat gebeurt pas als je een bouwaanvraag indient. Dat maakt dat mensen op voorhand al vrezen dat hun wensen niet mogelijk zijn. In elk geval hebben ze op voorhand nooit zekerheid. Slotsom, je moet de proef op de som nemen.

Maar als je geen idee hebt waar je gaat uitkomen, is dat toch onmogelijk! Je kunt toch niet zomaar even een lapje grond kopen om eens uit te vissen of de ecologische woning die je wil bouwen daar effectief kan gebouwd worden? Je gaat toch niet gokken met die bouwgrond. Dus als je een ecologisch huis wil bouwen, moet je zoeken naar grond waar de voorschriften zo ruim mogelijk zijn, en het er vervolgens op wagen. En dat is niet gemakkelijk vanwege die dwaze, achterhaalde visie op ruimtelijke ordening.

2008
01/09
CATEGORY
architectuur
milieu
Plaats een reactie

Voeg ARQ toe aan je Google reader

Add to Google