bedenkingen, opmerkingen, ideeën

Ik haat het idee van kettingbrieven. En die e-mails of sms-jes die je zo snel mogelijk moet doorsturen naar zes andere sukkels, en dat dan binnen de zes minuten. Alstublieft! Vaak verzekert zo’n actie je van een lang en gelukkig leven. Wat er gebeurt als je niets doet, laat men meestal in het midden. Gelukkig maar. Stel je voor dat ze beginnen dreigen met een kort en miserabel leven. Of erger nog een lange en ongelukkige dood!

Nu (of al wat langer?) bestaat het fenomeen ook onder bloggers. De blog estafette. Je geeft een stok aan een andere blogger die hem op zijn beurt verder geeft aan weer een ander. En dat gaat zo maar door. Zo’n stok is een reeks vragen waarop je dan op je blog een antwoord geeft. In principe best handig als je niet weet waarover je het deze keer moet hebben. Als beginneling bruis ik nog van de ideeën. Die stokken zijn aan mij dus niet besteed. Vooral niet als ze lastig zijn. Ik pak dus enkel de gemakkelijke kinderlijke stok aan en geef de moeilijke door aan… tja, aan wie? Ik verzin nog wel wat. Eerst die stok van Pixie aanpakken.

Wat wilde je als kind worden?
Koning.

Wat ben je geworden?
Ik voel me als een koning te rijk.

Hoe wilde je er later uitzien?
Groot.

Hoe zie je er nu uit?
Groot.

Hoe zag de vrouw van je dromen eruit?
Als een prinses.

Wat is het geworden?
Pixie.

Hoeveel kinderen wilde je later? Op welke leeftijd?
Een pak. Geen idee.

Wat is het geworden?
Een koningswens.

Wat was als kind je lievelingseten? Wat helemaal niet?
Koninginnehapje. Vlees.

Lust je dat nu nog niet? Heb je andere favorieten?
Alleen bio! Prinsesseboontjes!