Posts Tagged ‘ kinderen ’

Heksenkind

Vorige maand hebben we Heksenkind van Monica Furlong voorgelezen aan kleine Arq (ondertussen zes en een half jaar oud). Enigszins verrassend was hij al snel helemaal weg van de avonturen van Leana die wordt opgevangen door Juniper. Dat Juniper een Doran is, een goedaardige heks, verklaart wellicht een en ander. Toch is het een mooie prestatie dat zo’n klein ventje dit boek al goed kan volgen. Met de leeftijdscategorie van 12 tot 15 jaar, was het toch even afwachten wat hij ervan zou vinden. Op de uitgave als luisterboek staat als leeftijd 10+.  We hebben het boek vroeger zelf gelezen en vonden die leeftijdsaanduiding er wel naast zitten. Dat is bij deze gebleken. Of hij het allemaal goed begrepen heeft, valt moeilijk uit te maken.

Hoewel. Met Colman, het vervolg op Heksenkind, loopt het niet zo’n vaart. Na enkele bladzijden wordt het duidelijk dat hij heel wat vragen begint te stellen. En na enkele leesbeurten besluiten we er toch mee op te houden. Zo blijkt maar dat het erg moeilijk blijft om het niveau van zo’n kinderen in te schatten. De beste manier is om het eens te proberen.

We zijn niet weinig trots dat kleine Arq al zo aandachtig kan luisteren naar zulke lange verhalen. En het is ook voor ons wel iets prettiger dan die eindeloze herhalingen van Jip en Janneke waar kleine Pixie (drie en een half) voorlopig nog aan toe is.

Drie fijne tips voor kinderlozen, huh?

Vandaag heb ik me haast in mijn koffie verslikt. Gelukkig was ik net geen koffie aan het drinken bij het lezen van dit stukje in Het Nieuwsblad:

Drie fijne tips voor kinderlozen

  1. Draag altijd een foto van een kind in erbarmelijke omstandigheden met je mee. De volgende keer dat er in de supermarkt een kind aan het jengelen is, druk je de foto onder zijn neus en zeg je: Denk je dat dit kind om een snoepje zeurt?
  2. Wil je geen kinderoppas spelen? Zeg tegen het kind dat je onlangs een lekker orgasme hebt gehad. Het kind vraagt onvermijdelijk wat het is en jij antwoordt gewoon: Dat moet je maar aan papa en mama vragen als ze terug thuis zijn.
  3. Geen zin om een sprookje voor te lezen? Vraag het kind of het weet hoe het afloopt. Het kind zegt Ze leefden nog lang en gelukkig. Je knikt en slaat het boek weer dicht.

Let wel, dit is een kaderstukje in de krant bij een stuk over een taboedoorbrekend boek. In dat anti-kindboek pleiten Camiel de Vries en Hanna de Heus voor kinderloze mannen en vrouwen. Ze halen daarin een heleboel redenen aan waarom je beter geen kinderen hebt. Het doel is om kinderloze koppels een hart onder te riem te steken. Om kinderloosheid aanvaardbaar te maken. Dat is allemaal goed en wel. Iedereen heeft het recht op een eigen mening en een eigen levensvisie. Uiteindelijk zijn er best zinvolle redenen te bedenken om geen kinderen te hebben of wensen. Net zoals er zinvolle redenenen zijn om ze wel te wensen. In de krant worden tien redenen gegeven waarom kinderen niet leuk zijn. Als je die met wat relativereing en humor bekijkt, zijn die best te doen. Er wordt sterk in overdreven, maar in een boek kan dat wel. Je kan kiezen om het boek niet te lezen.

In de krant worden de bovenstaande drie tips zonder enige duiding gepubliceerd. Dan denk ik meteen dat deze populaire gezinskrant daar net zo over denkt. Het woord ‘fijne’ wordt niet tussen aanhalingstekens geplaatst om duidelijk te maken dat het de mening van de auteurs is. Dat wordt er overigens nergens bij vermeld. Dan kunnen we alleen maar besluiten dat het de mening van de krant is. Zware kemel als je het mij vraagt.

Waarom deze groffe, beledigende en opruiende tips niet duidelijk plaatsen als uitspraken van de auteurs en dan oproepen om op het forum van Het Nieuwsblad te reageren. Dan geef je als krant toch aan dat je het er niet noodzakelijk mee eens bent. Dan neem je tenminste een standpunt in. Je biedt meteen een froum aan waarin hierover kan gediscussieerd worden. Zelfs commercieel heeft dat zin. Dan lok je heel wat mensen naar je website. Kassa, kassa. Tweede zware kemel dus.