bedenkingen, opmerkingen, ideeën

Een paar dagen geleden belde een vriend me op met de vraag of we geen zin hadden om naar Gabriel Rios, Jef Neve en Kobe Proesmans te gaan kijken. Hij wist door mijn berichten op deze blog dat ik daar wel voor te vinden ben. Ik ben om een of andere onbekende reden vergeten verslag uit te brengen van het geweldige concert van deze heren dat we zowat een maand geleden mochten meemaken!

Alle beloften die her en der gemaakt werden, zijn allemaal ingelost. Dit trio kan werkelijk voor een ontspannend avondje vol fantastische muziek zorgen. Gabriel Rios ontpopte zich in zijn bindteksten zowaar tot een stand-up comedian die de zaal moeiteloos aan het lachen bracht. Hij was zelfs veel grappiger dan wat ik al van het beruchte Comedy Casino gezien heb.

Uiteindelijk was de combinatie tussen Rios en Neve een geweldig idee. Ik zou het best moeilijk vinden om een hele avond naar die typische sound van Rios te luisteren. En Pixie zou ik naar een solo (of trio) concert van Neve niet meekrijgen – na een tijdje vindt ze dat maar gepingel. Maar de wisselwerking tussen deze twee artiesten – ondersteund door Proesmans – gaf regelmatig vonken. Een van hun strafste nummers heb ik nadien nog op de radio gehoord. Verbazend hoe mak en slap dat klonk. Was ik even blij dat ik dat niet voor het concert had gehoord, want dan was ik misschien niet eens gegaan. Live mogen deze heren er wel wezen. Wat Jef Neve allemaal met die piano uithaalde vond ik prettig om te zien. Af en toe kroop hij als het ware in zijn piano om aan de snaren te trekken of ze tegen te houden, met een heel aparte klank als resultaat. Prachtig!

Het moment dat me zal bijblijven was wanneer Pixie tijdens een sublieme solo van Jef Neve plots opmerkt dat hij meeneuriet met zijn piano. Als jazzliefhebber heb ik dat natuurlijk al vaker gehoord. Voor Keith Jarrett was het na een tijdje haast een handelsmerk om mee te zingen op zijn liveplaten. Luister hier maar eens naar:

Na een poos vind je dat meezingen niet meer zo apart natuurlijk. Toch vind ik dat het alleen de allergrootste pianisten gegeven is om dat te doen. En dan alleen bij nummers waar dat bij past. Jef Neve voldoet aan beide voorwaarden.