Posts Tagged ‘ jeugd ’

Jong geleerd?

Scholen zijn veel bewuster en vooral veel actiever bezig met het milieu en ecologische projecten dan in mijn tijd (wat vliegt die toch!). Zo is de dikke truiendag een jaarlijks evenement geworden. Wordt op school het afval gescheiden, raadt de school aan zoveel mogelijk herbruikbare verpakkingen te gebruiken en worden regelmatig leuke leerrijke projecten opgezet over het milieu. In wezen is het niet meer dan normaal. Want ook dat hoort tot de opvoeding van onze opvolgers. Jong geleerd is oud gedaan.

Maar is dat wel zo? Ik herinner me goed dat het milieu in de jaren zeventig net zo goed heel wat aandacht kreeg op school. Toen doken de eerste rampberichten op over de eindigheid van onze brandstoffen en de gevolgen van onze verslindende levensstijl. Wie kent er nog de televisiereeks ‘De kat’? Dat ging principieel over niets anders dan het milieu. Dus wat mij betreft heeft mijn generatie het milieubewustzijn toch ook meegekregen. Waarom loopt er dan nog altijd zo veel mis? Waarom is er nog niets veranderd? Eigenlijk is het sindsdien enkel erger geworden. Zijn onze leiders wellicht te oud? Of is mijn generatie ‘De kat’ vergeten?

Wellicht is het simpeler dan dat. Onze wereld wordt gedreven door de economie (lees hebzucht). En wie interesseert zich voor economie? Juist, harteloze, genadeloze mensen die zich niets aantrekken van wie na hen komt. Of die naïef geloven dat een ander wel een oplossing zal bedenken (ja zulke mensen bestaan nog!).

Een lichtpuntje? Mijn generatie heeft wel veel over het milieu gehoord, maar er nooit actief wat mee gedaan. De huidige jeugd leer al doende over het milieu. Wordt het dan niet jong geleerd, oud gedaan, maar jong gedaan, oud geleefd?

Papierwaren

Pixie gaat al eens graag bij Hema langs. Ze hebben daar wel wat spulletjes die af en toe van pas komen. Zelf hang ik dan regelmatig rond op de afdeling papierwaren. Op een vreemde manier bekruipt me dan telkens een zekere kooplust. Dan zou ik best allerlei spullen willen kopen terwijl ik ze niet echt nodig heb: papier, klasseermappen, stiften, lijm, plakband, noem maar op…

Dat zet me dan aan het denken hoe dat komt. Is het misschien de belofte aan een opgeruimd bureau die me bezig houdt? Want dat lukt zowel thuis als op het werk de laatste niet echt meer. Zelfs het virtuele bureau op mijn Mac blijft tegenwoordig maar aangroeien. Toch is het dat niet. Orde is aangenaam en praktisch, maar al bij al valt het wat dat betreft nog mee. Ik vind telkens snel wat ik nodig heb. En af en toe ruim ik weer eens alles deftig op. Het moet dus wat anders zijn.

Dan besef ik plots dat ik dat gevoel jaren geleden al had. Heeft het dan met mijn studententijd te maken, toen ik regelmatig in tekenwinkels materiaal ging zoeken voor opdrachten grafische vormgeving of modeltekenen? Zeker wel, maar het gaat nog veel verder terug. Al toen ik klein was keek ik net zo graag tussen papier en ander knutselgerei als naar het speelgoed. Toen was de keuze nog moeilijk: het was óf speelgoed óf tekengerief. Hoewel, dat is nog altijd het geval. Het hing toen wel af van mama of het mocht. Nu zou ik het best kunnen kopen, maar de tijd ontbreekt al te vaak om echt wat aan te vangen met het knustelgerief of het speelgoed. Dus keer ik doorgaans met lege handen terug.

Maar wat is het dan precies dat die kooplust activeert? Ik kan alleen maar bedenken dat ik verlang naar de kans die al dat gerief biedt om met een nieuwe lei te beginnen. Om op een blanco vel een nieuw verhaal te beginnen. Om op een leeg canvas aan een schilderij te beginnen. Gewoon het idee misschien dat alles nog mogelijk is, dat niets echt vastligt. Maar dan bedenk ik dat het niet geloven in een het lot wel erg diepe gedachten zijn bij een namiddagje winkelen….

Hup met die stok…

Bij deze beantwoord ik de tweede stok van Pixie, die ik meteen als zinloos tijdverdrijf doorgeef aan Sven van Verantwoord Tijdverlies.

3 bands/artiesten die ik dit jaar heb leren kennen

  1. Duke Special met Our love goes deeper than this
  2. Eddie Vedder met Hard Sun
  3. Regina Spector met Better

3 zaken uit het voorbije jaar die me zullen bijblijven

  1. Weekje vakantie in Casa Calida
  2. Dagje Efteling
  3. Workshop strobalenbouw

3 blunders van dit jaar

  1. Afspreken voor bezoek aan passiefhuis op zondag en zaterdag aankloppen
  2. Zoonlief kleine Arq beloven op restaurant te gaan in Center Parks en half uur later naar huis vertrekken
  3. Volgens afspraak geen kadootje geven aan mijn zus

3 dingen die me stiekem ongelofelijk trots maakten

  1. Kleine Arq die we zelf leren zwemmen
  2. Pixie die zoontje de huig-R aanleert
  3. Dochter kleine Pixie die alles leert voor we het zelf doorhebben

Lap, een stok aan m’n been

Ik haat het idee van kettingbrieven. En die e-mails of sms-jes die je zo snel mogelijk moet doorsturen naar zes andere sukkels, en dat dan binnen de zes minuten. Alstublieft! Vaak verzekert zo’n actie je van een lang en gelukkig leven. Wat er gebeurt als je niets doet, laat men meestal in het midden. Gelukkig maar. Stel je voor dat ze beginnen dreigen met een kort en miserabel leven. Of erger nog een lange en ongelukkige dood!

Nu (of al wat langer?) bestaat het fenomeen ook onder bloggers. De blog estafette. Je geeft een stok aan een andere blogger die hem op zijn beurt verder geeft aan weer een ander. En dat gaat zo maar door. Zo’n stok is een reeks vragen waarop je dan op je blog een antwoord geeft. In principe best handig als je niet weet waarover je het deze keer moet hebben. Als beginneling bruis ik nog van de ideeën. Die stokken zijn aan mij dus niet besteed. Vooral niet als ze lastig zijn. Ik pak dus enkel de gemakkelijke kinderlijke stok aan en geef de moeilijke door aan… tja, aan wie? Ik verzin nog wel wat. Eerst die stok van Pixie aanpakken.

Wat wilde je als kind worden?
Koning.

Wat ben je geworden?
Ik voel me als een koning te rijk.

Hoe wilde je er later uitzien?
Groot.

Hoe zie je er nu uit?
Groot.

Hoe zag de vrouw van je dromen eruit?
Als een prinses.

Wat is het geworden?
Pixie.

Hoeveel kinderen wilde je later? Op welke leeftijd?
Een pak. Geen idee.

Wat is het geworden?
Een koningswens.

Wat was als kind je lievelingseten? Wat helemaal niet?
Koninginnehapje. Vlees.

Lust je dat nu nog niet? Heb je andere favorieten?
Alleen bio! Prinsesseboontjes!